Komponowane różnorodnie, ukazują panoramę miasta, wybrany budynek jako pojedynczy, autonomiczny komponent lub ograniczony, fragmentaryczny widok. Odtwarzane budynki zachowują swój autentyzm i prostotę architektoniki. Sprowadzone do syntetycznej formy bryły, wydają się być świadomie pozbawione czynnika fantazji i eksperymentu. W efekcie uzyskują surowy, monumentalny wyraz, podkreślony płaszczyznowo malowanymi plamami koloru, w zawężonej, przygaszonej tonacji barw ciemnoszarych, błękitów, ugrów czy zieleni. Oderwane od tkanki miejskiej, pozbawione ludzi i otoczenia, umiejscowione w umownej przestrzeni, zdają się trwać ponad czasem. Na płótnach artystka umieściła również budynki już nie istniejące, przywracając tożsamość miejsc-budynków funkcjonujących jedynie jako wpis do rejestru zabytków czy stare fotografie. Po tym, jak zostały bezpowrotnie utracone, stają się ponownie obecne w obrazach. Pozornie wolne od zamętu codzienności przywołują twórców, architektów związanych z danym obiektem.