Wszystkie moje obrazy przedstawiają bryłę ustawioną w przestrzeni w określonej sytuacji świetlnej. Jest to szczególna pora dnia. Słońce oświetla budynki z jednej strony. Reszta pozostaje w cieniu. Czasem na odwrót. Ciemna fasada malowana jest na tle świetlistego nieba. Zasada budowania obrazu polegająca na redukcji skomplikowanych ukladów achitektonicznych do prostych brył, wymazaniu szczegółów, wzmocnieniu sytuacji świetlnej obowiązuje w każdej mojej pracy.
Podobnie dzieje się w przypadku obrazów przedstawiających wnętrza. To także jest bryła. Tyle, że rozświetlona od środka. Światła zawsze wpada przez okno. Małe świeci punktowo. Duże staje się jedną ze ścian. Dzięki temu rozlewające się światło nie pochodzi z zewnątrz ale namalowane wnętrze jest jego żródłem.
Na moich obrazach przedstawione są modernistyczne przestrzenie, jak nosi tytuł mojej wystawy do pracy i do mieszkania. Ascetyczne wnętrza zostały zaprojektowane bez zbędnych detali. Są piekne w proporcjach. Każdy element jest integralną częścią pomieszczeni. Dywany budują podziały. Meble organizują przestrzeń. Lampy oprócz swojej funkcji pełnią też rolę rzeźb. Skala obiektów jest na miarę człowieka, ale układy przestrzenne mają w sobie coś monumentalnego.
Przedstawione wnętrza bardzo często pochodzą z budynków, które już kiedyś malowałam. Można je potraktować jako rewersy, albo inaczej mówiąc negatywy do tamtych prac.
Po raz pierwszy sportretowałam wnętrza modernistycznych domów, dotychczas malowałam na moich obrazach pejzaż miejski, bryły budowli i panoramy miast. Prace utrzymane
są w monochromatycznej gamie, przypominającej stare fotografie.
Cykl obrazów został specjalnie przygotowany do przestrzeni Agory.
Wystawa składa się z prac namalowanych w tym roku, jest swojego rodzaju
uzupełnieniem do wystawy we Wrocławiu na której pokażę obrazy
inspirowane Wrocławską wystawą Werkbundu z 1929 roku.
Komentarze
Prześlij komentarz